Sinds 1 januari 2013 geldt er een provisieverbod. Dit is misschien wel een van de meest ingrijpende veranderingen in de Nederlandse financiële sector van de afgelopen jaren. Advieskosten voor verzekeringsproducten worden zo transparant. De vraag is wel of en wat bedrijven willen betalen voor dergelijk risicoadvies.
Voor intermediairs, de voormalige verkopers van polissen, betekent dit nogal wat, zowel in hun manier van denken als in hun manier van doen. De huidige trend is een vlucht vooruit, richting risicomanagement. Diverse grote verzekeraars bieden hiervoor opleidingstrajecten aan en sinds 2014 is er een beroepsprofiel erkend risicoadviseur.
Zijn dit nou goede ontwikkelingen, vanuit het oogpunt van risicomanagement en risicogestuurd werken?
Ik denk het wel. Door advies- en bemiddelingskosten expliciet te maken ontstaat er transparantie in de markt. Organisaties kunnen daardoor beter vergelijken en kiezen. Misschien nog wel belangrijker is dat toegevoegde waarde moet worden geleverd om de kosten voor risicoadvies betaald te krijgen.
Dit sluit direct aan op het eerste principe van de NEN-ISO 31000 richtlijn: risicomanagement voegt waarde toe en zorgt voor behoud van waarde. Dit dwingt risicoadviseurs om zich te verdiepen in hun gesprekspartners, hun doelstellingen en hun risicopercepties. Uiteindelijk komt dit ten goede aan zowel de betreffende organisaties – keuzes voor omgaan met risico’s worden expliciet gemaakt – als aan de professionele ontwikkeling van het vakgebied. Het beroepsprofiel erkend risicoadviseur is hiervan een voorbeeld.
En dan terug naar dat bericht in de media over de verkoop van de genationaliseerde verzekeringstak van Reaal, voor de prijs van 'circa 1 euro'. De verwachte opbrengst van de staat – en dus voor ons allen – was in februari nog 150 miljoen euro. De huidige prijs is zo laag vanwege een benodigde kapitaalinjectie van maar liefst 1,35 miljard euro om aan de vereiste kapitaalbehoefte te voldoen. Oorzaak is onder andere de lage rente, als gevolg van de vele miljarden die vanuit de Europese Centrale Bank de Europese economie instromen. Dit om die economie te stimuleren. Het financiële weerstandsvermogen van Reaal is hier blijkbaar niet tegen opgewassen.
Dit voorbeeld roept de vraag op hoe het met het risicomanagement van de verzekeraars zelf is gesteld. Temeer, omdat er in de media steeds meer berichten verschijnen dat na de banken de verzekeraars aan de beurt zijn. In het Overzicht Financiële Stabiliteit noemde de DNB al in het voorjaar de situatie van met name de levensverzekeraars 'zorgelijk'.
Is het zoals met de timmerman, waar thuis de deuren piepen? Verzekeren kan altijd nog, of niet meer?
Dr. ir. Martin van Staveren MBA (1964) is adviseur / eigenaar van VSRM. Van zijn hand verscheen bij Vakmedianet begin 2015 'Risicogestuurd werken in de praktijk'.
column
Martin van Staveren - Verzekeren kan altijd nog
‘Verzekeren kan altijd nog’ is de prikkelende titel van een recent verschenen boek over risicomanagement voor verzekeringsadviseurs. Onlangs verscheen een bericht in de landelijke media: 'De staat verkoopt Reaal voor circa 1 euro aan Chinese verzekeraar.' De verzekeringsbranche heeft het moeilijk. Positief is dat er een omslag gaande lijkt van eendimensionaal verzekeren naar integraal risicomanagement. Het gaat anno nu in de eerste plaats om inzicht geven in de risico’s die een organisatie ten aanzien van doelstellingen loopt en neemt. Verzekeren is dan slechts één van de opties om met risico’s om te gaan. Deze visie begint wortel te schieten in verzekeringsland.
Overzicht
Aanmelden voor
Wekelijks nieuws en tips voor kwaliteitsprofessionals.
Klik hier voor een gratis abonnement.
Klik hier voor een gratis abonnement.